سلام آقا صادق و مرضيه جان
واقعا خاطرات خيلي دردناكي بودن.... واقعا يك همچون مادري نعمتي بوده و حتي الان هم هست؛ چرا كه حتي با نبودنشان تمام لحضات شيرين و آموزنده ي ايشان و دعاهاي خيري كه براي تك تكتان كرده بودن همراهتان هست!
انشالله كه با اهل البيت و حضرت زهرا (س) محشور بشن!
من مادر عزيزتون را در دعاهام هيچ وقت فراموش نمي كنم!
راستي از عكسه هم خيلي خوشم اومد....واقعا>> اللهم عجل لوليك الفرج!!!!!!!!!!...(انشالله)
جاي من را هم خالي كنيد در اون قرار وبلاگ نويسان..
موفق و مويد باشيد
