سلام آقا صادق و مرضيه جان

واقعا خاطرات خيلي دردناكي بودن.... واقعا يك همچون مادري نعمتي بوده و حتي الان هم هست؛ چرا كه حتي با نبودنشان تمام لحضات شيرين و آموزنده ي ايشان و دعاهاي خيري كه براي تك تكتان كرده بودن همراهتان هست!

انشالله كه با اهل البيت و حضرت زهرا (س) محشور بشن!

من مادر عزيزتون را در دعاهام هيچ وقت فراموش نمي كنم!

راستي از عكسه هم خيلي خوشم اومد....واقعا>> اللهم عجل لوليك الفرج!!!!!!!!!!...(انشالله)

جاي من را هم خالي كنيد در اون قرار وبلاگ نويسان..

موفق و مويد باشيد